Nieuw Zeeland noord eiland 6

Zaterdag 15 februari. Alweer een heerlijk warme dag. 20 tot 24 graden.

We vertrekken vanuit Paproa en gaan via Brynderwyn richting Wellsford. Een over het algemeen vrij ruime en redelijk vlakke provinciale en autoweg route. En vanuit Wellsford rijden we een binnendoor weg richting de westkust naar Helensville.

Vooraf hadden we op de kaart niet goed genoeg gekeken. Want het verraste ons behoorlijk. We moesten daar een bergrug over. Binnen een afstand van een goede 10km gingen we bijna een kilometer de hoogte in. En ook hier onderweg enkele haarspeldbochten maar ook stukken van enkele honderden meters die stijl en rechtuit omhoog gingen. En dat ook met daarin stukken weg die behoorlijk smal waren. En toch wordt die hele weg de State Highway 16 genoemd. Dat is een heel verschil met Nederland hoor. Een autoweg in Nederland blijft over de hele lengte autoweg met nagenoeg dezelfde breedte, maar hier gaat dat van ruim en breed naar erg smal en soms  zelfs zo smal dat er voor de middenstreep geen ruimte is. Je komt zo nog eens wat tegen onderweg. Wij hadden ons alweer vergist in de grootte van de plaats. Helensville, op de kaart behoorlijk groot maar in werkelijkheid een kleine winkelstraat met daaromheen een paar woonwijken en een inwonertal van 2500. 

Vanuit daar verder naar het zuiden en via Kumeu richting Auckland. Veel grote doorgaande weg en dezelfde SH16 die net voor de stad met een erg lange brug de Waitemata Harbour over steekt. In Auckland zijn we daarna rechtstreeks naar het plaatsje Manukau gereden naar een camping. Het was namelijk weer ongelofelijk druk op de weg. Zaterdag en enkele grote evenementen dus gewoon stikdruk op straat. Op de camping troffen we het dat we er vroeg waren, al om half drie. Maar dat was maar goed ook want we hadden de laatste vrije plaats. Alles was helemaal volgeboekt vanwege de evenementen. 

Lekkker rustig aangedaan en gekletst met een oud gevangene bewaarder uit Utrecht die al ruim tien maanden op de fiets onderweg was vanuit Nederland. Hij was in maart 2013 samen met zijn vriendin vertrokken en had heel Oost-Europa, een deel van Azië en een stuk China doorgefietst. En de afgelopen tien weken op het zuid-en noordeiland doorgebracht. Zijn vriendin was vanaf het zuid eiland met haar ouders al weer naar huis en hij ging vanuit Auckland naar Singapore en dan via 10 weken Pakistan terug naar huis. Als je het dan over een stukje fietsen hebt dan mag je dit wel zo noemen.

Zondag 16 februari. Een morgen met een open lucht en scherp zonlicht waarmee de temperatuur om 9 uur al op 23 graden zat. 

We gaan vandaag richting Coromandel Peninsula. Het schiereiland dat we op de heenweg naar het noorden overgeslagen hadden omdat we vanwege Waitangi day sneller aan Auckland voorbij zijn gegaan. Eerst een kort stukje autosnelweg vanuit Auckland naar het zuiden en vanaf Pokeno rijden we naar de kust richting Miranda. Van daaruit onder de Firth of Thames door naar Kopu waar we weer naar het noorden afbuigen. In het plaatsje Thames even rondgekeken en bij de plaatselijke VVV, hier I-site genoemd, wat info opgehaald over dit schiereiland. Daarna doorgereden naar de plaats Coromandel zelf. Een kustweg zoals we al eerder gereden hebben maar deze liep echt pal langs het water. Soms maar op een meter boven zeeniveau, maar overal met aan de landzijde een steile heuvel die op sommige plaatsen dan ook stukken liet zien waar de rotsen nogal vaak en makkelijk naar beneden geschoven waren. En omdat het zondag is op heel veel plekken aan de kleine strandje bootjes, zonnebaders en vissers. 

Een mooie kustweg van zo'n 55 km lengte die ons tot in Coromandel bracht waar we aan een baai van Hatapu Channel een camping gevonden hadden. Een prachtige zonsondergang tussen de vele eilanden die pal voor de kust liggen. Nou ja, pal voor de kust, toch al gauw zo'n 10 tot 15 km er vandaan. Een lekker plekske.