De eerste week in November.

Nou daar gaan we dan weer een keer.  Op vrijdag 8 November. En  nu vanuit Perth waar het op dit ogenblik, ongeveer midden op de dag alweer 30 graden is.

We hebben alweer een leuke week achter de rug. Het is nu wennen aan het feit dat we 's-morgens om zeven uur of half acht al kunnen gaan zitten zonnen. Heerlijk vervelend is dat maar ooo zoooo lekker.

Heeft er ook mee te maken dat we nu langere dagen hebben dan toen we in het Noorden waren. Toen was het om 6 uur licht maar ook om 6 uur al weer donker. En dat gaat hier razendsnel. Zowel licht als donker in een kwartier tijd. Hier in het Zuiden is het om 5 uur licht en rond half acht pas donker.

Maar nu eerst even de afgelopen week.

Donderdag 31 Oktober. 26 graden.

Vanuit Geraldton naar Dongara gereden. Onderweg aangegaan bij Grenough historical Centre. Een soort openlucht museum maar dan op een groter gebied waarbij met de gebouwen en de informatie daarbinnen een beeld gegeven wordt van hoe de mensen hier begin 20 e eeuw leefden, woonden en werkten. En dat het dorpje in 1953, ja ook hier in dat jaar, volledig weggespoeld werd door een enorme overstroming. Daarna is de hele omgeving van nu op hogere gronden gebouwd. De reis vandaag kort gehouden en op tijd een camping gevonden in Dongara. Lekker nagenoten bij een wijntje en een Hollandse hap met aardappeltjes, broccoli en een stukje kip. En uiteraard een toetje na. Je moet tenslotte het lijf blijven vullen nietwaar.

Vrijdag 1 November. 28 graden. 

Via Minganew over de Midlands road, binnendoor en rustig aan, naar Moora gereden. Onderweg Galah's, Little Corella,s en een grote groep migrerende ganzen gezien. Vraag me niet welke soort ganzen dat zijn want daar heb ik helemaal geen verstand van. Ook hier weer een streek met enorme graanvelden.

Bij Watheroo het Nationale Park (N.P.) in gereden en terecht gekomen bij Jingemia Cave. Een enorm gat van ongeveer 50 meter diep in de grond in de middle of nowhere. Met daaronder een grote grot waarin veel vleermuizen en andere dieren thuis zijn.

Het stadje Moora viel qua omvang enorm tegen, temeer omdat op alle folders vermeld wordt dat het de grootste plaats is tussen Geraldton en Perth in Zui-Australië. Het is een plaatsje met ongeveer 6000 inwoners. 6 banken in een straat waaronder een Rabobank, twee hotels, een museum en gedenktekens over de oorlogen en overstromingen.

En 's-avonds op de camping plotseling het hoge gepiep van zwarte witstaart kaketoes. En hele groepjes Port Lincoln parkieten. Prachtig om te zien wanneer plotseling 2 koppeltjes zwarte kaketoes over gevlogen komen en op grotere afstand enkele losse vogels die zich ook nadrukkelijk laten horen. Dan  blijkt dat in deze plaats nadrukkelijk veel gedaan wordt aan de bescherming van deze soort. Een speciale trail (zeg maar een aangelegd wandelgebied) voor bezoekers een scholen om informatie te geven en op enkele plaatsen grote broedblokken op lange staken. Hij wordt hier bij de Latijnse naam genoemd en wel Carnagie Cockatoo. Enkele Port Lincolns al op film en foto kunnen vast leggen.

Zaterdag 2 November. 30 graden.

In de vroege ochtend op pad gegaan om te zien of de kaketoes op film vast te leggen zijn. En jawel dat lukte nog goed ook. Jullie gaan de filmpjes nog wel zien. Ook een prachtige losse man Port Lincoln vast kunnen leggen op film.

Aan het einde van de morgen een "school fete" bezocht. Dat is zoiets als een fancy-fair zoals ook bij ons weleens op scholen gehouden wordt.

In de middag naar een Wildflower farm gereden ongeveer 20 km boven Moora. Een boerderij met een groot aantal hectares land waarvan 3/4 gebruikt wordt voor graanteelt en de teelt van schapen. De rest is een bloemenkwekerij met alleen inheemse soorten. Een bedrijf dat al 42 jaren bestaat en exporteert naar landen in Europa, Azië en Zuid-Amerika. De bloemen zijn dan wel van alle denkbare inheemse soorten maar de zaden worden geïmporteerd uit Nederland van veredelingsbedrijven. De eigenaresse had alle tijd voor ons omdat we op dat moment de enige bezoekers waren en wij uit Holland kwamen waar zij veel zakelijke contacten heeft. Van haar kregen we ook enkele locaties om de volgende dag te gaan bezoeken wanneer we richting de kust, richting Jurrien Bay zouden gaan.

De avond maar weer een keertje afgesloten met een lekker stukje vlees op de BBQ en een wijntje. We worden misschien nog wel alcoholist als het zo door gaat. Zal trouwens wel meevallen denk ik zo maar.

Zondag 3 November. 32 graden.

Al vroeg richting Jurrien Bay vertrokken via Dandaragan en Bodgingarra. Onderweg geprobeerd om de Heritage Wildflower tour "Vern Westbrook Walk" te doen maar dat was een bushwalk waar we aan begonnen zijn maar al snel vergaten en terug richting camper gegaan zijn. Het werd al erg warm en de vliegen aten ons zowat op. Die dingen hebben een erg hoge belangstelling voor je hoofd en dan vooral je ogen, je oren, je neus en je mond. Niet echt fijn en erg vervelend. Hetzelfde bij de rit door het Lesueure N.P. Dat hebben we maar vanuit een rijdende camper bekeken. Een tour van 23 km over een  dirt-road. Dat is vaste rode gravel waar ook met de camper goed te rijden is, al is het dan met een gangetje van 25 tot 30 km per uur. Toch weer een erg mooie trip gehad met veel indrukken vanuit de natuur. Heel veel Balga's gezien. Dat zijn een soort kleine palmpjes die een enkele bloem maken in de vorm van een speer en die wel 4 meter hoog kunnen worden.

En 's-avonds weer even via Skype contact met Chantal en Loek en Kuun.

Maandag 4 November. 32 tot 22 graden.

Jawel je leest het goed. 's-morgens de dag beginnen met 32 graden en aan het einde van de middag is het dan ineens maar 22 graden meer en trekken we een vest aan tegen de kou. We lijken wel Australiërs te worden. Thuis lopen we met die temperatuur nog lekker in het overhemd buiten en hier vinden we het koud worden. Een rustige dag gehouden met boodschappen, bijwerken van de mail en een heerlijke strandwandeling gemaakt. Fantastisch om hier met je voeten in het spierwitte zand langs een azuurblauwe zee te kunnen wandelen. Heerlijk. 's-avonds nog even gaan kijken bij de vissers aan het strand en op de pier. Er werd helemaal niets gevangen. Wat je hier wel erg veel hebt is zeewier. Enorme bulten op sommige plaatsen langs meerdere baaien.

Dinsdag 5 November.  22 graden.

Een frisse dag en vroeg op pad naar Pinnacles Desert Resort. Een woestijnachtig park dat, gerekend vanuit Jurrien Bay, ongeveer 25 km onder Cervantes ligt. Het is een grote woestijn met daarin enorm veel recht omhoog uit de grond stekende puntige en smalle rotsen. En met een, door de tijd heen, erg wisselend voorkomen doordat de zandduinen telkens verstuiven en zich verplaatsen. Over het feit waardoor die stenen punten zijn ontstaan verschillen de geleerden nog steeds van mening. Ze zijn er gewoon en erg veel op die plaats en daar doen we het maar mee. Gewoon bijzonder.

Hierna naar Cervantes gereden. Enkele straten aan zee. Een plaatsje niet groter dan een groot buurtschap bij ons. Daarna naar het Noorden gereden naar Green Head. Geluncht aan een mooie baai en alweer genoten van het uitzicht. 

O ja, Miriam. Er zitten hier wel veel vogels hoor. Alleen ken ik de meesten niet. Er zitten kraaien zo groot als roeken en een soort eksters die een kruising lijken tussen een kraai en een ekster. Daarnaast heel veel verschillende kleinere soorten. En daar zijn er bij die een volume aan geluid produceren dat je van zo'n klein beestje niet voor mogelijk zou houden. Zoals je gezien zult hebben lukt het uploaden van filmpjes nog niet zo best maar ik blijf het proberen. Er komen filmpjes aan van zwarte witstaart kaketoes, Port Lincolns en Tenty-Eights. 

Woensdag 6 November. 25 graden.

Via Lancelin naar het Zuid-Oosten gereden richting Gingin en later terug naar het Noorden naar Ledge Point. Onderweg voor het eerst bossen gezien met echt hoge bomen zoals bossen bij ons. Een enkele verdwaalde Twenty-Eight gezien maar niet kunnen filmen of fotograferen. In Gingin het stadspark bezocht waar zowaar een waterrad stond opgesteld. Een erg mooie kern voor zo'n kleine plaats.

Later in Ledge Point een Big 4 camping opgezocht. Een erg nieuwe camping die er keurig verzorgd uit zag. Ook veel nieuwbouw in deze plaats waar grote  wijken gebouwd worden die ommuurd zijn en lijken op Aqua Delta bij ons. Nieuwe bestrating en prachtig aangelegde parken en bermen die goed schoon gehouden worden. Een heel zuivere en jonge plaats.

Donderdag 7 November. 26 graden.

Via Two Rocks en Yanchep naar Yanchep N.P. gegaan. Een prachtig natuurpark dat helemaal is ingericht op de dagjesmensen uit Perth. Grote ligweiden en wandelpaden. Prachtig onderhouden met een speciaal ingerichte Koala trail. Daar enkele koala's gefotografeerd en op film vastgelegd. Ook genoten van een enkele losse man Twenty-Eight die voortdurend bij iedereen kwam kijken of er wat te bikken viel. Volgens de informatie balie komen deze vogels hier vaak in grote groepen in het park samen met de Port Lincolns maar wij hebben maar een enkele losse vogel gezien. Rond lake Mc.Ness gelopen. Dat is een groot qua oppervlakte maar niet zo diep ven Een groot stuk wetland midden in dit park. Prachtige diversiteit aan bomen en planten. En veel eenden en andere watervogels. Dit park is een aanrader voor iedereen die ooit in de buurt van Perth komt. Het ligt maar op enkele kilometers boven Perth, bij de plaats Wanneroo. 

Zo dat was het weer voor deze keer. Groetjes vanuit de wereldstad Perth.