In New South Wales 3.

Hallo allemaal vanuit Sydney. Vandaag een dag met enkele buien maar een lekkere temperatuur van 23 graden.  We gaan weer verder waar we gebleven waren en bedankt weer voor jullie fijne en lieve reacties.

Donderdag 19 December. 35 tot 38 graden vanuit Canberra.

Wel buiten maar In de schaduw ontbeten. Het was al vroeg in de morgen boven de 30 graden. Eindelijk de zomerse temperaturen die we verwacht hadden in deze tijd van het jaar. Maar net als bij ons erg weinig tijd om er even aan te wennen. In een paar dagen van regenachtig, bewolkt, winderig en fris ( nou ja fris) naar hoge temperaturen met een onbewolkte hemel. Maar je zult ons niet horen klagen. Het is gewoon heerlijk weer. We gaan vandaag op stap om de streek aan de Westkant van Canberra te bekijken. Op de kaart ziet dat er uit als een open gebied met kleine plaatsjes en met bossen maar in de praktijk blijkt dat heel anders uit te pakken. De gehuchten op de kaart blijken complete kleine steden te zijn die bij de stadsregio Canberra horen en waarvan sommige stukken groter zijn dan Etten-Leur. Zoals Belconnen, Weston Creek en Gungahin. Met eigen winkelcentra, kantoor gebouwen van meerdere verdiepingen en afdelingen van allerlei scholen en universiteiten. Heel veel winkels met enorme grote parkeerterreinen met veel blik.

Tegen de middag aangekomen bij Gold Creek Village, ongeveer 10 km ten Noorden van Canberra stadscentrum. Een dorpje op zich met een kleine woonwijk, het Nationale Dinosaur Museum, een botanische tuin, de "Carlington Green Garden" plus het Australian Reptile Centre. En een Bird Walk Aviary. Een grote vrije vlucht volière met heel veel van de Australische Parkieten- en vinkensoorten en lori's. Het lijkt een  beetje te groot om goed onderhouden te kunnen worden. Op een terrasje wat gedronken. Het was inmiddels 40 graden geworden en veel puf om nog dingen te gaan bekijken hadden we daarom niet meer.

Naar Yass gereden, een 70 km boven Canberra en door de Yass wijnregio, Yass Valley. In het centrum wat boodschappen gedaan en telefonisch contact opgenomen met John McGrath, een kaketoe kweker en kenner die bij onze vereniging in St.Willebrord op bezoek was geweest. We hadden eerder al afgesproken dat wij hem op vrijdag overdag zouden bezoeken maar gelet op de temperatuur van overdag rond de 40 graden is het veel te warm om dan vogels in hun volières te bekijken met alle kans op stress en ongelukken. Daarom met hem voor vanavond afgesproken.

We waren daar tegen half zeven. Hij woont op ongeveer 25 km vanaf het plaatsje Yass, maar aan een weg die op enkele plaatsen geasfalteerd is en voor de rest uit stoffige gravelwegen bestaat die verder wel goed te berijden zijn.

Ook zoiets aparts van hier is de huisnummering. We hadden al eerder op sommige afgelegen wegen heel erg hoge huisnummers gezien aan inritten, maar nu weten we hoe dat werkt. John bijvoorbeeld woont aan het adres Black Range Road 1572 . Dat betekent dat hij op 15 km en 720 meter vanaf het begin van de weg aan de kant van het dorp woont. Zo gaat de huisnummering hier dus.

Bij John werden we met alle hartelijkheid ontvangen en kregen we uitleg over de verschillende kaketoe soorten die hij houdt en waar hij mee probeert te kweken. Allemaal soorten met originele wildkleuren en van de diverse streken in Australië. Hij is daar al vanaf zijn zesde jaar mee bezig, is inmiddels 60 jaar en kan dus bogen op redelijk veel ervaring en kennis. 

Zo wist ik niet dat er zovele witte (naaktoog-) kaketoes en ondersoorten waren. Zelfs van de Rosés zijn er meerdere ondersoorten. Hij kweekt bijvoorbeeld met de Noordelijke soort die een stuk kleiner is dan de anderen en veel lichter van kleur is. Ook kweekt hij met de Kohli Rosé, een soort met een heel bijzondere roze wratachtige oogring die ook hier erg zeldzaam is. 

Hij leidde ons naar een weidepaal aan het einde van een weiland. Een voormalige boom die destijds op ongeveer 1,40 meter boven de grond was afgezaagd. Ons Riki ging voor het eerst een weiland in met koeien, wat ze thuis nooit gedaan zou hebben. En in deze wei stonden niet alleen maar koeien maar een levensgrote stier die ons toch enigszins onderzoekend vanaf niet al te grote afstand stond aan te kijken. We vertrouwden er maar op dat hij inderdaad niet agressief was zoals John vertelde. De binnenzijde van die boomstronk annex weidepaal was inmiddels door de jaren heen van binnen uitgehold en werd nu bewoond door een koppel Rosella's. En onderin lagen 6 jongen heel stil te wachten op hun volgende voedering. Ik wist dat dit soort vogels broeden in boomholten maar niet op zo' plek. Maar ja het is dan ook heel stil en rustig zo midden in een weidegebied in en holle paal. 

Na afscheid genomen te hebben zijn we in het donker terug gereden naar het caravanpark in Yass. Daar konden we buiten nog even lekker een wijntje drinken bij een fijne temperatuur en gelukkig heel weinig vliegen en muggen. 

Vrijdag 20 December. 40 graden en licht bewolkt vanuit Yass.

We zijn bijtijds weggereden naar Burrinjuck National Reserve, zo'n 55 km naar het zuidwesten. Een verrassende laatste 25 km. Van een twee strooks weg naar enkelbaans. En dat werd steeds smaller. En de laatste 15 km waren uitdagend. Diepe dalen en forse hellingen met hele scherpe en soms haarspeldbochten met in de bochten voor de veiligheid spiegels. Daar iemand tegenkomen betekent stoppen en zo ver mogelijk aan de kant gaan staan om de ander te kunnen laten passeren. En dan heb je dus aan een kant meteen een forse afgrond.

De rest van de dag relaxend doorgebracht aan de rand van het meer, Burrinjuck Water State. Een park aan het water met cabins, kampeerplaatsen en velden voor dagrecreatie. In de schaduw met harde en soms stormachtige windvlagen. Een paar keren gezwommen. En ondanks dat we in de schaduw gebleven zijn, toch een beetje verbrand. Nou ja verbrand, weer wat meer kleur opgedaan. 

Rond drie uur weer vertrokken, heuveltop en met veel tegenliggers. Een heel avontuur. En dan te bedenken dat hier in de vakantie periodes duizenden naartoe komen en ook dat weggetje moeten berijden om daarna aan het water te kunnen ontspannen. 

In Goulburn voor 2 nachten een plaatsje geboekt op Gouverner's Hill Carapark. Hier de mail bekeken en enkele reacties geplaatst. Leuk dat zovelen ons volgen en kennelijk net zoals wij genieten. Nog ongeveer twee weken en dan gaan we op weg naar Nieuw-Zeeland. 

Zaterdag 21 December.  38 tot 42 graden in Goulburn.

Vandaag op het caravanpark gebleven. Het was voor ons echt te warm om iets te gaan ondernemen. In de camper gebleven in het beetje schaduw dat die gaf, met de deuren tegen elkaar open en de airco op koud. Dat gaf nog enige verkoeling. Wat een sukkels zijn wij hè. Eindelijk lekker weer en dan binnen blijven.

Tegen de avond koelde het snel af. Soms koude rillingen en dat bij een buitentemperatuur van nog steeds boven de 30 graden.

Zondag 22 December.  34 graden en we vertrekken vanuit Coulburn.

Heerlijk buiten in het zonnetje ontbeten. Wat worden we verwend hier. Je zou er zomaar aan gewend gaan raken en hier willen blijven. Doen we niet hoor Chantal!!!

Via Taralga en Oberon gaan we richting Katoomba. In de bossen weer een keer op ons gemakje en in de schaduw een bakske gedaan. Hier hebben ze ook droge Marie koekjes hoor. Simpel maar lekker en iets gezonder dan een muffin of een stuk cake. In Oberon dan toch maar wel een BBQ-kippetje gekocht voor het avondeten.

Onderweg op een aantal plaatsen kort achter elkaar verschillende Rosella's gezien en Pennanten, maar ook hier lieten ze zich niet filmen.

Via Mount Victoria rijden we richting de Blue Mountains. Ook deze weg is, logischerwijs vanwege het feit dat we de bergen in rijden, erg bochtig en regelmatig met steile hellingen en afdalingen. 

Om half drie waren we in Katoomba Falls Tourist Park. Een plekje gevonden en ingericht. Omdat het nog zo vroeg is besluiten we om door te rijden naar Leonay in Emu-Plains, naar de nicht van ons Riki. Daar komen we rond vier uur aan en kregen een warm en fijn onthaal, terwijl het voor hen toch een verrassing was dat we plots voor de deur stonden. Gezellig bijgekletst en rond zeven uur terug naar Katoomba gereden. Het is net of het korter gelden was dat we hier waren, dan de zes jaren die het in feite zijn geweest.

Maandag 23 December.  32 graden en iets bewolkt.

In Katoomba naar Scenic World gegaan. Daar besloten om met de Scenic rail het dal in te gaan. Dat is een treinrit van nog geen 5 minuten maar enorm steil, met een hellingshoek van 52 graden. En dat is echt heel erg steil. Veel gillende mensen onderweg die op hun manier genoten van de spanning die de afdaling gaf. Onderaan in het dal de boardwalk gedaan. Een wandeling van een klein uurtje door het regenwoud over een met planken aangelegd pad dat ook voor kinderwagens en rolstoelgebruikers geschikt was. Hierna te voet terug naar boven gegaan. En dat was een hele klim. Naar Furder steps. Erg steile en nog vermoeiender beklimmingen van ladders, rotsplateaus en stenen trappen. Uiteindelijk, na 1000 treden en langs de Katoomba Falls te zijn gekomen boven aangekomen. Een klim van twee en een half uur. Onderweg ineens aangeduid met bordjes met de aanduiding rood, graad 5 en hard. Pffffffff. Een heel avontuur. We beginnen er patent op te krijgen om onszelf met zo'n wandeling te verrassen.

Bij de camper het vochtgehalte weer even op peil gebracht met veel drinken. Om half drie vertrokken we richting Lane Cove River Tourist Park, een park in het Noordoosten van de stad in de wijk Hornsby. Het was erg druk op de weg toen we Sydney in reden. Soms drie of vier rijstroken en enorm veel verkeerslichten toen we eenmaal bij de eerste woonwijken kwamen. Op die camping blijven we vijf nachten gaan dan door naar de familie van Riki voor de rest van ons verblijf in Australië. En dan vieren we met hen samen nieuwjaar bij Harbour Bridge in het centrum van Sydney. 

De avond op rust doorgebracht. Het was benauwd en warm met een enkele regendruppel. Alweer een avontuurlijke dag achter de rug.

Dinsdag 24 December. 23 graden en bewolkt. We krijgen wat regen vandaag.

Kennelijk vanwege de vermoeiende maar mooie klim van gisteren was het vanmorgen laat dat we opstonden. De dag op ons gemakje begonnen en een aantal mailtjes met Kerstwensen verzonden. 

Gisteren hadden we met Siep en Rian, de familie van Riki, afgesproken dat we de Kerstavond bij hen zouden doorbrengen. 

Omdat het lekker weer was, droog en niet te warm, zijn we om kwart voor twee gaan wandelen langs de Lane Cove River. Op veel plaatsen zijn recreatievelden aangelegd met bankjes en overkappingen. Na drie kwartier zijn we de rivier overgestoken bij een water doorlatende dam in de rivier, de Weir genoemd. Op onze vraag aan enkele mensen of we ook een rondje konden lopen werd gezegd dat er een zogenaamde loop te gaan was en dat we langs de andere kant van de rivier terug konden komen bij de camping. Maar ook dat werd een heel avontuur. In het begin waren de paadjes goed te volgen en te belopen. Kort bij de rivier en met weinig hoogte verschillen. Na verloop van ruim een uur zagen we langs het pad ook hier plots bordjes opduiken in rood met een wandelaar met stok en de aanduiding hard. Maar ja, omdat we verwachten dat we al ruim over de helft waren, zijn we maar doorgegaan. Gisteren lukte dat ook dus waarom nu niet. En dat hebben we geweten. Via steile klimmen. Over rotsblokken en erg smalle stukjes waar je je voeten maar net kon wegzetten en onder overhangende rotsen door. Enkele kleine kreken over rotsblokken overgestoken. Op een gegeven moment waren we er allebei van overtuigd dat we toch echt verkeerd gelopen waren en dat we vast zaten op een plek waar we ook niet meer terug konden gaan. Na een paar minuten terug geklommen te zijn kwamen we toch weer op een paadje terecht dat er op leek dat het vaker gebruikt werd. Wij weer verder en plots kwamen we ook weer de rode route bordjes tegen. Stug doorgegaan en uiteindelijk bij een brug terecht gekomen. Die brug ging de rivier over maar daar overheen liep ook de M2, een van de tolwegen van Sydney. Die brug overgestoken en aan de andere kant snel weer van de weg af en naar beneden richting de rivier. Daar kwamen we uiteindelijk weer op een geasfalteerde weg terecht waarlangs we aan de achterkant van de camping terecht kwamen. Uiteindelijk na een "wandeling" van ruim drie uren waren we terug bij de camper. Even uitgerust, gedoucht en op naar de familie want we hadden beloofd om er om 6 uur te zullen zijn. Dat lukte niet meer maar we waren er toch niet al te laat. 

In de tuin had Siep en grote tarp (tentzeil) over de tuin gespannen omdat een beetje regen verwacht werd. Daar waren ongeveer 50 "familieleden", broers en zussen, neven en nichten en kleinkinderen van Siep en Rian. Daarbij veel die we tijdens onze eerdere tips ook al gezien hadden, maar dan -net als wij- ietsje ouder. De avond gezellig doorgebracht met lekker eten en veel bijkletsen met oude en nieuwe kennissen. Tegen twaalf uur de camper ingegaan die we op de inrit geparkeerd hadden en zijn daar onder de wol gekropen.

Woensdag 25 December.  25 graden en regenachtig. 

Om zes uur werden we wakker gemaakt omdat de kleinkinderen hun cadeautjes wilden gaan uitpakken die onder de Kerstboom op hen stonden te wachten. Net zoiets als bij ons met Sinterklaas. Genoten van die koppies van drie kinderen van 9, 7 en 6 jaar. Daarna samen ontbeten en de rest van de dag doorgebracht met opruimen van de spullen van gisteren en kletsen. Een bijzondere eerste Kerstdag voor ons. 

Tegen half zes waren we terug op de camping. Een lekker soepje naar binnen gewerkt met een vers broodje en vroeg ons bed in gedoken. Het was een kort nachtje. 

Donderdag 26 december.  De dag begon met enkele verspreide regenbuien bij een temperatuur van 25 graden. Met de trein naar het station van Maquairie University gegaan waar een winkelcentrum vlakbij is. Omdat het Boxing day is vandaag waren de supermarkten gesloten en waren alleen de speelhallen met darts, bowling en automaten geopend, naast de diverse cafe's en restaurantjes.

Morgen gaan we Sydney in naar het centrum van de stad. 

Greater Sydney is een gebied met een diameter van ongeveer 100 km en heeft om en nabij de 5 miljoen inwoners. De eerste Europeaan kwam hier in 1788 aan land. De stad heeft erg veel regio's (Shires) Townships, Precincts (stadsdelen) en suburbs of wijken. Het centrum heeft als belangrijkste punten; Circular Quay en The Rocks, Darling Harbour met de wereldbekende Harbour Bridge, het Opera House, de Royal Botanic Gardens, musea en vele andere bezienswaardigheden. En elk stadsdeel of suburb heeft zijn eigen parken met picnicplaatsen, speelterreinen voor de jeugd of boothellingen omdat hier veel van het vertier op en aan het water plaats vindt. Voor zo'n grote stad zijn er enorm veel mogelijkheden gemaakt om je op allerlei manieren te ontspannen en te vermaken. 

Nog enkele dagen resten ons in Australië waarvan we jullie op de reisblog nog iets zullen vertellen maar volgende week vrijdag gaan we al vliegen naar Nieuw-Zeeland en zit het gedeelte van onze reis in Australië er op. 

Het is hier intussen weer zonnig geworden en 25 graden. We gaan lekker in de zon nog wat genieten van een wijntje en een beetje chips.

We gaan ook nog foto's plaatsen maar dat zal nog even duren. Tot dan.