Nieuw Zeeland noord eiland 4

We zitten op dit moment op een Top 10 caravanpark in Whatuwhiwhi op het Karikari Peninsula aan de Oostkant en dan zo'n 125 km onder de noordelijkste punt van het noord eiland. 

Zondag 2 februari. 25 graden.

Vanuit Opotiki zijn we op tijd vertrokken en we gaan vandaag naar Rotorua.

We rijden om de zuidkant van de baai die toegang geeft tot Port Ohope naar Ohope. We gaan daar te voet een heuvel op met uitzicht op die baai. Dat is tevens een gedenkplaats voor de Maori genaamd Tauwhare Pa. Voor de bevolking van Ohope een prachtig park met mooi aangelegde zonneweiden en veel bloemen en planten. Ideaal om 's-morgens of 's-avonds even uit te waaien en een stukje te wandelen.

In Whakatana enkele boodschappen gedaan en een bakje gedronken. Daarna langs Awakeri, Te Teka en Kawerau bij Lake Rotoma uitgekomen om te lunchen. Maar dat was een prachtig strand en lekker veel zon dus daar zijn we een paar uurtjes blijven hangen, ook om even te zwemmen. En dan tref je ook daar weer Nieuw-Zeelanders die van Nederlanders afstammen. Meteen een uitnodiging om mee terug te gaan naar Whakatane omdat daar erg veel mensen van Nederlandse komaf wonen en die het hartstikke leuk zouden vinden om weer eens met Nederlanders te spreken. Maar wij hadden al andere plannen en zijn doorgegaan richting Rotorua. 

In Rotorua een plekje gevonden in het Top 10 caravanpark. In dat park hebben ze een eigen hotpools en zwembad dat dus wordt alweer genieten van een warm bad en opsnuiven van mineralen en zwavelluchten. De camper daar weg gezet en te voet naar het centrum gegaan. Op zondagmiddag was het erg rustig in de stad en waren alle barretjes en restaurantjes open en de terrasjes redelijk bezet. Dat geeft meteen een gezellig sfeertje wanneer er dan ook nog een muzikant zijn beste beentje voorzet en iedereen vermaakt met fijne muziek. En op ons gemakkie in het zonnetje al slenterend een lekker ijsco genuttigd. 

Aan de haven ook hier de gebruikelijke bus met Japanners die gedropt werden voor een uurtje proeven van Rotorua. Een prachtig zicht op Lake Rotorua met rondom hogere en lagere heuvels en bergen.

's-Avonds rustig aangedaan, gebadderd in de hotpool en het zwembad en een lekker bakske en wijntje. 

Maandag 3 februari. Lekker weer en nagenoeg de hele dag zo'n 24 graden,

Bijtijds vertrokken naar Whakarewarewa, The Living Thermal Village. Een plaatsje tegen Rotorua aan waar zo'n 25 groepjes Moari's wonen. Hoe dat precies zit ben ik niet aan uit gekomen maar ze spreken hier niet van gezinnen en zo wonen ze kennelijk ook niet samen, maar van verwanten die meestentijds bij elkaar in een huis wonen. En dat op een aantal geisers en heet water bronnen. Ze leven daar selfsupporting. Baden, koken, wassen etc doen ze allemaal met gebruikmaking van wat daar aanwezig is. In enkele poelen is het kristalheldere water bij het naar boven komen meer dan 100 graden heet. Om maar een voorbeeld te noemen van "koken". Een net met groenten wordt in het gloeiend hete water gedropt en na een tot twee minuten er we uit gehaald en het is volledig gegaard. Maïskolven idem dito. Ze doen dat ook wel in een stoomboot, een afgesloten kist die bovenop een bron met stoom staat en daarin wordt het voedsel gegaard. Ze noemen dat geothermale hangi. Op verschillende plaatsen in dat dorpje zijn lookouts met zicht op het dorpje en de eromheen liggende geisers. Nog genoten van een Maori War- en liefdesdans die door een groep werd opgevoerd in een klein openlucht theater. Ook nog genoten van de uitleg van een tekenaar die ons uitleg gaf over de betekenis van de diverse lijnen, bogen, haakjes en lussen in de tatoeages van de Maori. Hele verhalen zie je daar dan in, van de familie, de levenshouding, de herkomst etc. Prachtig om daarover een keer tekst en uitleg te krijgen. Hij maakte tekeningen voor mensen die daarom vroegen in de vorm van tatoeages of beeltenissen waarin dan alle gegevens opgenomen werden die ze zelf verstrekt hadden. 

'S-middags weer lekker gebadderd in de hotpool en even gezwommen in het zwembad. Geen beter leven dan een goed leven zeggen ze dan. En we genieten er van. En de avond lekker relaxed doorgebracht. 

Dinsdag 4 februari. Alweer een lekkere dag met de hele dag zo'n 24 graden.

We vertrekken naar het noorden door de binnenlanden en gaan niet naar de kust.

Mijn broer had ons er namelijk voor gewaarschuwd dat het donderdag de 6e februari Waitangi dag is in Nieuw-Zeeland. Dat is een nationale feestdag waarop de "stichting" van Nieuw-Zeeland herdacht wordt. Dat naar aanleiding van het verdrag dat in de plaats Waitangi werd gesloten tussen de Britse vorstin Koningen Victoria en alle stamhoofden van de Maori-tribes op 6 februari 1840. En op die dag is het verschrikkelijk druk op de wegen in en rond Auckland. Met andere woorden, zie dat je donderdagmorgen Auckland voorbij bent om die drukte te ontlopen. En dat gaan de dan ook doen. Dus niet in drie dagen naar Whangarei maar in twee.

We rijden vandaag naar Orere Point en gaan niet over Cormandel Peninsula. Dat is wel een mooi gebied maar gelet op de kilometers en de beschikbare tijd lukt het niet om die omweg te gaan rijden. Eerst zijn we richting Hobbiton gereden. Daar is de filmlokatie herbouwd die gebruikt is voor opnamen van de films van de Lord of the Rings en de film de Hobbit die net in de bioscopen draait. Toen we daar aankwamen was het al een drukte van jewelste en reden de busjes met toeristen af en aan. Niet dat wij ons geen toeristen voelen, maar dit was ons echt te druk en - begrijpelijk- veel te commercieel opgezet. Best leuk om die dingen uit de films te zien maar de hele omgeving laat een zelfde landschap zien maar dan zonder de aangelegde huisjes van de hobbits. Op meerdere plaatsen tref je hier trouwens stukken landschap aan die meteen stukken uit de films van the Lord of the Rings in je gedachten terug brengen. Dat hebben ze toch wel erg goed opgenomen. Maar wat wil je dan ook wanneer ze in de jaren dat ze daarmee bezig geweest zijn, wel voor ruim honderd uren film opgenomen hebben. Wie weet welke vervolgfilms er nog allemaal komen onder ander in navolging op "De Hobbit". Maar goed, we zijn daar dus niet naar binnen gegaan maar doorgereden maar het plaatsje Matamata en hebben er net buiten onze lunch genuttigd. Een prachtige streek met enorm veel lage glooiende heuvels met grote boerenbedrijven, wijngaarden en bedrijven met veel fruitbomen. 

Langs Tatuanui, Mangatarata, Miranda en Kaiaua rijden we naar Orere Point.

De omgeving van Kaiaua is een grote tuin. Een prachtig aangelegd en onderhouden gebied waar veel ouderen wonen maar ook veel jonge gezinnen het naar hun zin hebben. Het plaatsje is bekend door zijn enorm grote Sawmill. Een hout verwerking bedrijf met een Noorse naam maar met Japanse investeerders. Enorme bergen met houtpulp afkomstig van de restanten van bomen die gepeld zijn tot fineer en waarvan dan weer spaanplaat panelen gemaakt worden. Ook grote terreinen vol met stapels gezaagd hout in allerlei afmetingen en formaten. 

In Orere Point vanaf de camping naar het stand gelopen maar daar was weinig te beleven. Een lang strand van keien en heel kort omdat het water hier erg snel dieper wordt. 

Woensdag 5 februari. 22 tot 25 graden en dat ondanks vrij veel bewolking.

We rijden langs de noordzijde van het Hunua Ranges Regional Park door een prachtig heuvellandschap met heuvels die dan weer boven op elkaar staan en vervolgens weer brede valleien laten zien. Via Clevedon, Brookby en Whitford rijden we Auckland in.

Net voordat we de snelweg oprijden besluiten we om eerst nog maar even een kopje koffie te pakken want het eerstvolgende uur krijgen we daar langs de snelweg geen kans meer toe. We stoppen en parkeren bij de Auckland Botanic Gardens aan de zuidkant van de stad. Een mooi en erg uitgestrekt park waar we maar. Gen heel klein stukje van gezien hebbe omdat we door wilden gaan richting het noorden. Maar hier gaan we in de loop van volgende week zeker even terug om die tuinen met vijvers en beelden goed te kunnen bekijken.

Een stad met een grote oppervlakte en aan zowel de Oost- als aan de Westzijde een grote zeehaven. Van Auckland is het bekend dat gemiddeld een op de tien bewoners van de stad een boot bezit. Wanneer je dan weet dat deze stad de grootste stad van Nieuw-Zeeland is met zo'n een miljoen inwoners, dan kun je je wel voorstellen hoe vol alle havens hier liggen. Ik zeg dan ook bewust alle havens want naast de zeehavens voor vrachten zijn er ontelbare kleinere havens die allemaal tot de stad Auckland behoren. De stad ligt op een smal stuk van het eiland en op zijn smalst is de vaste verbinding met het noordelijke deel maar drie kilometer breed. Over dat smalle stuk gaat een grote snelweg naar het noorden met daaraan industrie terreinen en woonwijken. Toen wij passeerden was het er naar ons gevoel enorm druk en leek het wel of we in de middagspits terecht gekomen waren, terwijl het toch pas half twaalf was. We rijden een half uur lang door aaneengesloten woongebieden en hebben dan zo'n 45 km achter de rug wanneer we de stad aan de noordkant weer verlaten. 

We rijden via Silverdale langs Orewa waar we net buiten deze stad stoppen om even te lunchen. We staan dan aan de Hauraki Golf op een daarvoor ingerichte parkeerplaats die als een grote stadstuin verzorgd is. Een stikmooi plekje om even te pauzeren en een boek te lezen, waar we daar dan ook maar even de tijd voor genomen hebben. 

We blijven heuvelachtig terrein volgen en via Waiwera, Warkworth, Wellsford, Maungaturoto en Waipu komen we in Whangarei terecht. We zijn meteen doorgereden naar Tutukaka aan de Pacific Ocean en hebben daar de camping opgezocht. Net daarvoor ligt het plaatsje Ngunguru waar de dochter van mijn broer woont. We blijven daar voorlopig omdat mijn broer en zijn vrouw vanuit het zuiden ook onze kant op komen. We willen op zee gaan vissen en wat in de omgeving gaan bekijken.

Maar daarover volgende keer meer.