Nieuw Zeeland zuid eiland 4

Hoi allemaal. Zoals beloofd probeer ik wat vaker en wanneer daar de gelegenheid toe is onze verhalen hier op te schrijven.

Vanavond vanuit een erg nat Franz Jozef Glacier.

Zaterdag 18 januari. 15 graden. Droog met een mager zonnetje door dichte bewolking vanuit Arrow Junction of Arrow Town.

We zijn vertrokken maar niet helemaal naar het Oosten richting Cromwell maar eerder al afgebogen richting het Noorden over de Crown Range road richting Wanaka. 

Meteen al vanaf het begin begint de weg sterk te klimmen. Vlak voor ons begon een vrouwelijke fietser aan dezelfde klim. Aan het begin van die weg stond de aanduiding: ongeschikt voor trekkende voertuigen ofwel niet te doen voor voertuigen met een caravan of andere aanhangwagen. Ook stond daar een bordje met de melding dat die weg 's-avonds vanaf 6 uur afgesloten was voor alle verkeer.

De ene haarspeldbocht volgde op de andere. Een echte Alpen oversteek waar we mee bezig waren. En allemaal met aanduidingen voor de bocht met een snelheidswaarschuwing. Sommige met 35 km maar de meesten met 25 of 15 km aanduidingen. En het bleef maar doordraaien. Na ongeveer 2 km klimmen zaten we al op een hoogte van ongeveer 400 meter boven Lake Wakatipu bij Arrow Town. En dat meer ligt al 240 meter boven zeeniveau. Kort daarna nog meer haarspeldbochten en langs de weg waren baaien aangelegd waar bordjes bij stonden dat je daar de sneeuwkettingen kon aanleggen. Op dat moment lag er geen sneeuw maar dat voorspelde een mooie route te worden. 

Op het hoogste punt, we zaten toen al geruime tijd boven de boomgrens op zeker 1300 meter boven zeeniveau, keken we bovenop de bergen die in het Oosten te zien waren, de Horn Range, met bergen met een hoogte van 1000 tot 1600 meter. En op dat moment keken we bovenop een vliegtuig dat tussen de bergen doorvloog en aan de afdaling begon naar Queenstown. Een prachtig uitzicht zo hoog in de bergen.

Naar beneden ging wel makkelijker en met niet zo veel haarspeldbochten maar wel door een prachtige en erg smalle vallei. 

Na 26 km prachtige weg kwamen we aan bij het plaatsje Cardrona, nou ja plaatsje, een historisch hotel annex café/restaurant waarvoor een grote parkeerplaats was aangelegd waar tientallen fietsers bij elkaar stonden. We waren onderweg al enkele fietsers tegengekomen die aan het klimmen of afdalen waren maar kennelijk is deze klim een uitdaging voor liefhebbers van fietsen op hun vrije zaterdag. Maar ik geef het je te doen bij een temperatuur tussen de 10 en 15 graden, wel met een waterig zonnetje maar dan toch een enorme klimpartij. Wij doen het ze in ieder geval niet na. 

De route verder door naar Wanaka ging door stukken dicht regenwoud en langs enkele meren. We blijven hier genieten van al dat natuurschoon. 

Net voor Wanaka werd het op de weg wel erg druk met wielrijders. Gewoon aan het kantje van de rijbaan met al het passerende verkeer dat gewoon zijn weg bleef vervolgen. Het bleek dat er in Wanaka die dag een wielerwedstrijd georganiseerd was die door de hele regio ging. Op veel plaatsen verkeersregelaars en de aanduiding dat er een wielerkoers aan de gang was. In Wanaka zelf was de doorgaande weg naar het centrum afgesloten voor alle verkeer behalve die fietsers. Na enkele omleidingen konden we onze weg vervolgen in de richting van Haast aan de Westkust. Een mooie smalle weg die ons verder wel enkele keren omhoog liet klimmen en flink liet afdalen maar een weg waar de camper geen noemenswaardige problemen mee had. 

In het plaatsje Haast, nou ja plaatsje, het zijn hooguit zes straten met enkele huizen, een café, een foodstore, benzinepomp en dan heb je het wel gehad, hebben we een snelle hap gedaan en daarna een plekje ingericht op een camping.

Na een bakje koffie zijn we verder gereden naar Jackson Bay, een klein pittoresk maar oud vissersdorpje. De route erheen was prachtig. Een nagenoeg rechte en vlakke weg tussen aan weerszijde dichte bebossing zoals in een regenwoud. En dan te weten dat de Tasman zee dan nog geen honderd meter van je vandaan  ligt.  Zelfs het wegdek was op sommige plaatsen, waar nauwelijks zon kon komen, groen van het mos. Onderweg steken we ook enkele eenbaansbruggetjes over waaronder stroompjes regenwater of helderblauw gletsjerwater stroomt. 

Tegen half tien waren we terug op de camping en hebben we ons tegoed gedaan aan een lekker rood wijntje. Proost.

Zondag 19 januari. Regenachtig en licht bewolkt bij een dag temperatuur tussen de 15 en 12 graden.

We gaan vandaag naar de gletsjers Fox Glacier en Franz Josef Glacier en plannen een wandeling naar de Monroe Beach Walk, ongeveer halverwege en dat is een wandeling van zo'n anderhalf uur door bosgebied naar het strand.

Wanneer we vertrokken zijn begint het steeds harder te regenen. Onderweg wordt het gelukkig wat minder, maar dan zijn we al in de buurt van Lake Moeraki en voorbij het punt waar we wilden gaan wandelen. Maar het regende nog zo hard dat we het niet aandurfden. Zeker niet omdat we ons vooraf niet genoeg gerealiseerd hadden dat we dit soort regenbuien konden gaan tegen komen. We hadden gewoon te weinig en niet geschikte regenkleding bij ons.

We rijden dan inmiddels weer door dichte stukken bos. Nat regenwoud is veel mooier dan droog, met meer aansprekende verschillende kleuren groen waarbij vooral de varenbomen er tussenuit springen en erg afsteken tegen al het andere groen. 

De hoogteverschillen die we onderweg tegen komen zijn beduidend minder dan we gedacht hadden. We gingen tenslotte de Alpen in naar de gletsjers. Het stijgen en dalen bleek mee te vallen en de camper had er dan ook nagenoeg geen moeite mee. 

In Fox Glacier zijn we meteen naar de gletsjer gereden. Waar wij in 2007 nog tot aan de voet van de gletsjer konden komen begin nu een lange weg met aan het einde een parkeerplaats voor campers en auto's. Die weg was met stenen en gravel aangelegd en pas aan het einde daarvan begon een lange wandelroute naar de voet van de gletsjer. Enorm zover als die gletsjer gesmolten is in die zes jaren. Hij is zeker een kleine 4 km terug getrokken landinwaarts. 

In het plaatsje Franz Josef Glacier zijn we, omdat het op dat moment droog was en het zonnetje leek te gaan doorbreken, eerst een wandeling gaan maken. De Douglas Walk met onderweg de Peter's pool, een schitterend meertje waarin je de reflectie van de daarachter liggende bergen mooi kon zien.

We zijn daar helemaal naar beneden gelopen naar de gletsjer rivier. Alleen jammer dat we vandaar geen zicht hadden op de gletsjer zelf. We hadden al zo'n anderhalf uur gelopen toen het licht begin te miezeren. Maar we wilden nog naar de gletsjer zelf en zijn, toen we terug boven waren alsnog daar naartoe gelopen. Het begon wel steeds harder te regen maar we aren al nat dus zijn toch maar verder gegaan.Maar ook deze gletsjer is zeker 3 tot 4 km verder landinwaarts geslonken. Is dit het gevolg van de "global warming" of is dit gewoon de natuur die zijn eigen zin doet zoals altijd? 

Rond vier uur hebben we een camping opgezocht net buiten het plaatsje en daar staan we nu in de stromende regen. 

Morgen hopelijk beter weer. Maar zoals al meer gezegd, ook bij regenval biedt de natuur een prachtig gezicht en blijven we genieten van al dat moois.