Van West naar Oost tot aan de grens met de staat Victoria. 1.

Hoi allemaal. Het is hier zaterdag de 7e December.

Groeten vanuit een zonnig Mt. Gambier op de grens van de staten Zuid-Australië en Victoria. Wat vroeger dan anders maar het lukt nu even met een goede WiFi-verbinding op dit caravanpark dus even wat van de afgelopen week vanaf de I-pad.

Woensdag 4 December. 19 graden en nat.

Vannacht veel buien en onweer gehad en het is nog nat buiten. 

Na het plaatsen van de verhalen vanuit de bieb in Clare zijn we vertrokken richting het plaatsje Seven Hill. Daarvandaan linksaf richting the Historic and Iconic place Mintaro. Misschien wel op Google te vinden. Een dorpje met in ere gehouden en gerestaureerde oudere huisjes, kerken, gemeenschap huis en het herenhuis van de plaatselijke notabelen. Alles mooi gerestaureerd en prachtig in het groen en de rozenperken. Een beetje een dorpje in de Engelse cottages stijl. Prachtig om dit hier middenin Australië zo te zien.

Zoals al eerder gezegd, we zitten hier in een heel andere streek als waar we al eerder geweest zijn. Het verschil in afstanden is wel het meest opvallendst. Geen 80 of meer kilometers tussen het ene en het ander plaatsje maar afstanden naar Nederlandse begrippen van 12 tot 39/40 kilometer. En in een prachtige heuvelachtige streek. Niet met de groene weilanden maar enorme graanvelden en velden met andere gewassen. Het lijken wel bonensoorten. En daartussen de grote velden met druivenranken van de wijnboerderijen.

En dan een heel erg leuke verrassing die ik jullie helaas niet op foto of film zal kunnen laten zien en van laten meegenieten dus zal ik proberen om het zo goed mogelijk te beschrijven. We reden binnendoor van Mintaro richting Auburn en langs de weg ging ineens, zoals we al eerder meegemaakt hadden een grote groep vogels op de vleugels toen ze voor ons wegvluchten. Meteen in de grote en hoge bomen die daar stonden, pal aan pas gemaaide graanvelden en grasstroken langs de weg. Er stond een straffe wind dus ze bleven even in die bomen zitten. Uitgestapt met de camera en dichterbij gelopen. Maar helaas ging alles er meteen met hoge snelheid vandoor. Enkele paren Adelaide rosella's, een paar losse strogele rosella's, tientallen Elegantjes en enkele Rose's. Allemaal bij elkaar in dezelfde groep vanaf de grond omhoog. Een, zoals jullie wel zullen begrijpen, voor mij prachtig gezicht. Wat zochten ze daar dan lwel op de grond? Wat ik ervan heb kunnen vinden alleen maar gemaaid gras met veel zaad eraan, kleine vruchtjes die uit de er omheen staande bomen waren gewaaid en veel kleine jonge blaadjes die al eerder uit de bomen geknaagd waren. Het te dichte bladerdek van die bomen en de hoge snelheid waarmee ze, mede door de straffe wind, verdwenen, zorgde ervoor dat ik helaas geen beelden heb kunnen maken.

Hierna naar Auburn nog een heel stuk over een unsealed ofwel gravel road gereden maar die was hard genoeg met enkele natte plekken van de regen van afgelopen nacht om goed op te kunnen rijden. Dat is dan het voordeel van GPS ofwel een TomTom die je in de binnenlanden, waar je helemaal onbekend bent, toch de juiste richting uit krijgt. 

Uiteindelijk zijn we die dag in Kapunda aangeland waar we de nacht gaan doorbrengen met ook daar donkere luchten en enkele regenbuien.

Donderdag 5 December. 16 graden en nat vanuit Kapunda.

Sinterklaas. Maar daar merk je hier niks van hoor. Wel overal allerlei Kerst artikelen. En wel erg leuk overal alle straten, huizen en pleinen versierd met meer of minder rode en zilverkleurige Kerst versierselen. Hele straten waar letterlijk aan elk paaltje, boom en lantaarnpaal een rode strik is vastgemaakt. Voor ons wat overdreven maar toch wel leuk zo'n gezamenlijk gebeuren. Onderweg kwamen we zelfs een standbeeld tegen van een mijnwerker, zo'n 7 meter hoog, die ze met wit en rood plastic een jas hadden aangegeven en een heuse muts hadden opgezet. Een heuse Kerstman.

Vandaag eerst door het laatste stukje van de Barossa Valley gereden, onder andere door Nuriootpa, Tanunda, Lyndoch, door Mount Crawford Forest, Birdwood, Mount Torrens en Charleston naar Hahndorf. In Mount Torrens langs de weg een doosje verse aardbeien meegenomen en lekker verorberd bij de lunch in Charleston.

In Birdwood hebben we het Nationale motor museum bezocht. Nou, dat is ietsje groter ingericht dan het DAF museum in Eindhoven hoor. Vanaf het chassis van de eerste Peugeot uit 1898 tot en met de meest antieke, dure, bijzondere en door hun vorm en grootte meest opvallende auto's en motoren. Ook van de motoren staan hier zowat alle merken en modellen tentoon gesteld die in de vorige eeuw op de weg zijn geweest. Iets heel bijzonders.

Hahndorf is een erg op toerisme ingericht dorpje onder de rook van de stad Adelaide. Deze hele zuidelijke regio wordt bewoond door van origine Duitsers, die hier vanwege hun Lutheraanse geloofsovertuiging halverwege de 19e eeuw heen gegaan zijn. Vanuit de Barossa Valley zijn we door de Adelaide Hills vanaf het hoger gelegen plateau in de Flinders range afgezakt naar de lager gelegen vlakte onder Adelaide. 

De meeste plaatjes in de Barossa Valley en de Adelaide Hills zijn levendig, erg schoon met leuke huizen met opvallend aantrekkelijk opgemaakte stukjes winkelstraten. Een heel verschil met de dorpjes die we in het noorden in de Flinders Valley en eerder in het Northern Territory aantroffen. Daar waren er veel bij die armoedig en desolaat aandeden en op het zicht op sterven na dood waren. 

Vanaf Hahndorf zijn we via Strathalbyn gereden en toen Oostewaarts richting Murray Bay en Tailem Bend. Uiteindelijk terecht gekomen op een plek aan Lake Albert, in het plaatsje Meningie. 

We hadden vandaag nagenoeg de hele dag nattigheid met veel verspreide regenbuien en harde wind. Het zal ook niet warmer dan een graad of 16 geweest zijn. En ondanks dat wat mindere weer toch weer genoten van alle bijzondere dingen onderweg waarbij vooral de leuke dorpjes in herinnering blijven. Voor iedereen aan te raden die een keer deze richting uit wil gaan.

Voor nu stop ik er even mee omdat het inmiddels lunchtijd is. 

Wordt vervolgd.