Van West naar Oost. 4.

Hallo allemaal

Er zijn weer een aantal nieuwe foto's. De kaart met alle routepunten tot nu toe is weer bijgewerkt. En het verhaal " Van Oost naar West 2" is nu op juiste datumvolgorde gezet. Plezier met kijken.

Het is inmiddels woensdag 4 december en we zitten in Clare, zo'n 125 km boven Adelaide in de plaatselijke bibliotheek. Wel fijn dat ze hier goede computers hebben en een goede en snelle internet verbinding.

Donderdag 28 November. 19 tot 28 graden vandaag in Port Lincoln.

Het is herfstweer. Bewolkt, regenachtig en winderig. Vandaag wat wassen en in de middag wat foto's op de site geplaatst en ook een stukje tekst. De mail bijgewerkt.

Wanneer we weer buiten komen breekt de zon door. Goed getimed toch. Dan is het ook meteen weer zo'n 28 graden.

In de avond een wandeling gemaakt aan de kust en het begint weer frisjes te waaien. Het blijft wel wennen aan dit weer. De ene maorgen ontbijten in de warmte en de zon en de andere morgen met een vest aan naar buiten. En na dat vest overdag warm en benauwd tot 's-avonds laat of een friosse avond met het vest aan. Het is ook niet gauw goed he.

Het blijft iedere dag een verrassend avontuur wat het die dag voor weer zal worden.

Vrijdag 29 November. 20 - 22 graden en we vertrekken vanuit Port Lincoln langs de kust omhoog.

Eerst nog wat foutjes op de kaart bijgewerkt. Ik had er wat plaatsen opgezet die op een heel ander plaats in Australie liggen dan waar we geweest zijn. Maar dat klopt nu weer allemaal.

Eerst bij Tumby Bay een bakske gedaan aan de baai in het zonnetje. Daarna doorgereden naar Arno Bay waar we "linksaf" zijn gegaan richting Kimba om te kijken of we daar nog parkieten of Kaketoes konden tegen komen. De enigen die we de laatste dagen tegen kwamen waren de Rose's. De borstkleur lijkt hier iets zachter rose te zijn dan we eerder gezien hebben. En het rugdek ziet er iets lichter grijs uit. Verder geen andere vogels dan de bekende kraaien, eksters en kuifduiven gezien. De door mij zo genoemde kraai is feietelijk de Australische Raven en de ekster is daarwerkelijk de Australische Magpie. En links enrechts komt af en toe wat klein spul in beeld dat te snel weg is om vast te stellen wat het precies voor vogeltjes zijn.

Wat we hier, onderweg naar het binnenland wel veel zien zijn skinks. Niet die grote zwarte met de wat langere staart maar kleinere grijzigen met een korte staart. In verhouding tot wat we daar eerder van gezien hebben enorm veel waaronder ook veel die plat gereden waren.

Via Clive uiteindelijk in Kimba terecht gekomen. Het plaatsje heeft drie voor dit gebied bekende attracties. Allereerst de twee uit gerecilled staal opgetrokken beelden van Lord Eyre en zijn aboriginal gezel Wyllie. Zij hebben samen te voet de  route ontdekt en beschreven tussen Pert en Swan River, het huidige Sydney.

Dan een 8 meter hoge reuze Galah of Rose langs de Highway en het teken met beschrijvingen van het Half way Australie punt. Het is het punt, volgens die gegevens dan, precies halfweg in Australie tussen Perth en Sydney, in vogelvlucht zeg maar of, zoals ze dat hier zeggen; " As a crow flies".

Voor het eerst een plekje gevonden op een vrije camping, ofwel een caravanpark van de lokale gemeenschap bij de tennisvelden. Met prima verzorgde toiletten en een prachtig ingerichte douche en wasgelegenheid die je vrij mocht gebruiken. We moesten er wel vroeg in omdat we daar geen electriciteitsaansluiting hadden. Maar dat was ook wel een keertje goed om niet te laat te gaan slapen.

Zaterdag 30 November. 26 tot 33 graden vanuit Kimba.

We gaan via Iron Knop richting Whyalla en Port Augusta.

Onderweg in de bosrand enkele Emu's gezien die gelukkig net op tijd voor een tegmoetkomende roadtrain weer snel de bosjes in renden, De hele dag geen vogels gezien. Het is zo overdag te warm voor ze en blijven ze op schaduwrijke plekjes.

Wel een enkele skink gezien, een baardagame en enkele hagedissen. Niet die grote lizards maar de kleinere zoals we die bij ons soms ook tegen komen.

Bij Irton Knop het dorp ingereden. Veel vervallen en leegstaande huizen en panden. Pal onder het dagelijks vallende rode stof van de ijzermijn. Een langsame dood stervend dorp lijkt het te zijn. De ijzermijnen zie je al vanaf grote afstand liggen, Heuvels die afgevlakt zijn en met rechte randen van eroverheen gestorte afgeschraapte grond. Bij Iron Knob " rechtsaf " gegaan richting Whyalla. Het ijzererts is hier kennlijk van hoge kwaliteit en wordt met treinen naar de havenstad Whyalle gebracht waar ook een ijzersmelterij is.

De route naar Whyalle ligt over een afstand van 50 km kaarsrecht en pal langs de spoorlijn.

In Whyalla - het is zaterdag middag - even naar de hoger gelegen lookout gereden die een goed uitzicht geeft op de baai, het strand en de lokale haven waar buitengaats de vrachtschepen in een rij liggen. Kennelijk wachtend op hun vracht staal.

Het lijkt hier wel uitgestorven zo in de middag in de warmte. Alsof iedereen binnen is gebleven. Wanneer we hier 10 tot 20 auto's zijn tegengekomen dan is het veel en dat in een toch vrij grote stad en we nagenoeg dwars door het centrum zijn gereden.

Na een lunch bovenop de lookout verder gegaan naar Port Augusta waar we rond 4 uur een plekje hadden op een Big4 caravan park. Morgen boodschappen doen en even de stad gaan bekijken.

Zondag 1 December. Van 24 graden en bewolkt tot zonnig en 34 graden.

Jawel het is alweer December. We hebben er bijna 2/3 van onze reis in Australie opzitten. Maar voorlopig zijn we nog niet in Sydney en gaan we hele andere gebieden tegemoet. Soms lijkt het wat veel van hetzelfde maar er komen hier telkens weer nieuwe en verrassende dingen in beeld. We blijven genieten.

Pas om 9 uur aan het ontbijt. Het is zondag. Een beetje luieren, op tijd een bakske doen, dagboek bijschrijven en pas na de lunch het centrum in gereden. Toen begon het ook op te klaren en was het al snel 34 graden. We zijn gaan kijken in het Wadlata Outback Centre. Dat is een enrom grote expositie die is ondergebracht in het informatie centrum van de stad. Een "tunnel" door de tijd wordt die genoemd. Zij verhaalt dan ook over de periode van het krijt van 135 tot 65 miljoen jaar geleden, het Tertiaire tijdpwerk van 65 tot 2 miljoen jaren geleden en het Pleistoceen van 2 miljoen jaren terug tot ongeveer 10.000 jaar terug. En daarna de periode tot nu toe. Prachtig in beeld gebracht met veel animaties en authentieke overleveringen van de aboriginals. Ik weet niet of ik het al eerder gezegd heb. De aboriginals zoals die hier op straat leven lijken daar voor gekozen te hebben of kunnengelet op hun status niet anders maar leven hier al enkele duizenden jaren voordat de settlers uit Europa kwamen. e aboriginals hebben een gezegde. We zijn maar een heel klein deeltje in het heelal. Niet meer dan een stukje van een splinter van een vingernagel van een mans wanneer je de mens dan ziet als het hele universum.En we mogen - volgens hun overleveringen - gebruik maken van moeder aarde en moeten daar enorm zuinig mee omgaan.

Vooral het meest bekende deel, vanaf de eerste expedities door  Zuid-Australie van de ontdekkingsreiziger John Eyre en zijn tijdgenoten via de eerste settlesr, de voor de ontwikkeling aangelegde railways en vestigingen die later weer uitstierven of uitgroeiden tot de dorpjes en steden van nu. Daarbij werden heel duidelijk de perioden van groei en teneergang van de economie in beeld gebracht door de jaren heen. Meestal afhankelijk van de betere of mindere weersomstandigheden en wel of geen vondsten van mineralen of metalen.

Ook  het ontstaan van de hele aardkloot tot aan het uiteenschuiven van de diverse tectonische platen die de diverse cvontinenten gevormd hebben kwamen aan bod, als een aantal interactive bezigheden voor de kinderen. Wij zijn daar twee uren geweest maar kwamen nopg ogen en oren en vooral veel tijd tekort. Wie daar in de toekomst ooit aan toe komt en er in geintresseerd is, neem een volle dag de tijd.

Hierna een theetje gedaan op een picnic spot aan de Spencer Gulf, net buitenPort Augusta.

Enkele kleine boodschappen gedaan en daarna naar de Arid Botanic Gardens gegaan net iets ten noorden van de stad. Een erg mooi park op een paar hectaren land met, bij het informatie-centrum, een mooi angelegde maar nog jonge tuin met wel honderden verschillende plantensoorten.

Daar een  - naar later bleek - erg zeldzaam en mooi vogeltje gefilmd. Een mannetje en een vrouwtje. De mistletoe bird. Het vrouwtje bruinachtig grijs met wat rood onder de staart en het mannetje met felgekleurd blauw en rood. Latijnse naam Dicaeum hirundinaceum. Voor de googleaars iets om op te zoeken. We hebben een boekje opgedaan van lokale vogelspotters dus voortaan kunnen we de diverse soorten wat makkelijker herkennen en correct benoemen.

Ons bezondigd aan een kipburger met frietjes bij Mac Donalds en terug naar ons plekje op het park. Een verrassing wachtte ons.

We hadden, zoals wel vaker, onze tafel laten staan. Alleen de stoelen hadden - in tegenstelling tot andere keren - in de camper gelegd omdat het dreigde te gaan regenen en die dingen niet zo makkelijk droog worden. De tafel is van kunststof dus die kan wel tegen de regen.

En bij terugkeer blijkt onze tafel pleite te zijn.Alles afgezocht en de beheerder geinformeerd. Die man was behoorlijk ontdaan want dat was hun nog niet eerder overkomen dat er vanaf de campin gejat werd. Hij zou morgenvroeg gaan bekijken wat ze voor ons konden doen. Daarop ben ik alle aanwezige bezoekers langs gegaan. Helemaal niks. Totdat ik bij een caravan kwam waar een wel erg bekend lijkende tafel stond die ook als zodanig door twwe gasten in gebruik was om vanaf te eten. Toen ik hen er op aan sprak bleek dat ze onze tafel "gevonden" hadden en die stond er zo alleen dat hem maar even geleend hadden. Affijn, lang verhaal kort gemaakt. Wij hadden onze tafel terug en de beheerder was weer gerustgesteld met het feit dat er slechts "geleend" was. En wij konden aan het einde van de avond weer met een gerust hart gaan slapen.

Maandag 2 December. 24 graden vanuit Port Augusta.

De weersvoorspelling gaven het gisteren al aan. Het zou vandaag een warme dag gaan worden.Een licht bewolkte start van de dag met opentrekkende luchten en oplopende temperaturen tot 36 - 37 graden. Alweer een keertje lekker in het zonnetje ontbeten en op tijd aangereden richting Quorn een stukje naar het Noorden, naar het begin van de Noordelijke Flinders Range. en vandaaruit gaan afzakken door het hoger gelegen dal tussen de heuvel (vroeger berg-) ruggen van de Zuidelijke Flinders Range. Via Wilmington, Aligator Gorge in Mount Remarkable NP naar Melrose. Net voor Melrose zagen we de eerste Roodruggen vliegen. Door Muurray Town naar het plaatsje Wirrabara. Uitspraak zou zoiets moeten zijn als; "Wurabra" .

Een plekje ingenomen op het plaatselijke Caravanpark aan de rand van de stad, Een vlakj terrein met toiletten, douches, een laundry (wasgelegenheid) en powered sites. We stonden daar helemaal alleen naast de rugby en tennisvelden.  Wijntje gedaan en enkele tientallen rose's gefilmd.

Dinsdag 3 December. 20 graden en licht bewolkt vanuit Wirrabara.

Tegen 6 uur er uit gegaan om te kijken of er wat vogels te spotten en te filmen waren. Gewandeld in en om het dorp heen.Dat lijkt veel maar het dorpje heeft maar zes of zeven straatjes. Ook hier veel leegstand en erg veel achterstallig onderhoud. De lucht trekt al snel open het zal warmer worden zoals het zich laat aanzien. De eerste vogels die zich lieten zien en horen toen het wat lichter werd waren de eksters, met hun typische en grillige geluiden die ze nadoen van andere vogels. Hoe lichter het werd hoe duidelijker en nadrukkelijker de Rose's zich lieten zien en horen.  En dan nu niet enkel tientallen maar honderden en buiten het dorpje lag een golfbaan waar er misschien wel enkele duizenden bij elkaar zaten. Een oorverdovend gekwetter dat je door heel het dorp en op het caravanpark goed kon horen. Terug het dorp ingelopen met de zon in de rug. Eerst een stelletje roodruggen gezien dat zich snel uit de voeten maakte toen ze mij zagen. En ook her Port Lincolns die zich wel lieten filmen. Iets verderop in een struik een koppeltje Strogele Rosella's die  zich tegoed deden aan de zaden van die struik. Iets verderop ben ik een struik gaan filmen waar ik wel beweging in zag maar geen vogel kon ontdekken. Bij inzoemen kwam een prachtige Adelaide Rosella in beeld die zich heel stil hield omdat ik zo dichtbij was. Maar door zijn kleuren viel hij nagenoeg weg tegen dezelfde kleuren in de struik waar hij/zij in zat.

Niet voor niks een keertje voreg er uit gegaan. Een fijn gevoel.

Het is inmiddels bijna negen uur en de zweetdruppeltjes beginnen al van het hoofd af te lopen. Het wordt een warme dag. Om 10 uur de sleutel van de toiletten afgegeven en toen gaf de thermometer al 31 graden aan. Onbewolkt en nagenoeg windstil.

Eerst naar Stony Hut gereden. een bakkerij met restaurant en motelgelegheid langs de doorgaande highway. Daar onszalef maar getrakteerd op een bakske koffie met Apfelstrudel. Jawel lekker joh. We blijven ook daarvan genieten. We verwennen onszelf misschien wel een beetje teveel.

We rijden voor een glooiend heuvellandschap met de inmiddels ook hier overbekende kilometers grote graanvelden. De wind trekt steeds feller aan en het wordt langzaamaan ontzettend warm. Het zal inmiddels weer kort bij of over de 40 graden zijn. Drinken.  In de verte naderen erg donkere luchten.  Langs Gladstone naar Jamestown gereden en vandaaruit gaan zakken richting Clare. In het Bundaleer Forrest, net iets onder Jamestown de lunch gebruikt. Gelukig dat het zo hard waaide. Dat was nog een beetje uit te houden doordat daarmee ook de vliegen voor een deel of afstand bleven.

Onderweg nog een enkele Rosella gezien met erg opvallend rood en geel.

Langs Spalding naar Clare. Onderweg en net voor Clare begon het te regenen waarna de temperatuur meteen zakte naar zo rond de 22 / 23 graden. Een enorm verschil in temperatuur in zo'n zes uren tijd. 's-morgens nat van het zweet en 's-middags nat van de regen.

Een bezoek gebracht aan een van de vele winery's. Seven Hill winery dat geleid en gerund wordt door een groep Jezuiten.

Daarna voor deze dag een rustig plekje gevonden op een caravanpark waar voor het eerst enkele kleine lori's te zien waren. Ongeveer 15 - 16 centimeter groot met een opvallende rode keelvlek en een blauw kapje op de kop. Later op de avond binnen moeten blijven vanwege de regen. Ook vannacht waren er meerdere keren regenbuien met op de achtergrond onweer. Toch goed geslapen.

Dat was het weer en tot de volgende keer.