Van West naar Oost. 2

Hallo vanuit Ceduna op maandag 25 November.

De camper staat op dit moment in de garage voor een grote beurt. Hij had de laatste dagen moeite om 's-morgens met een koude motor te starten. Maar dat wordt vandaag opgelost dus even wat meer tijd om - op de I-pad - ons reisverhalen verder te vertellen.

Dinsdag 19 November, 18 graden en veel wind in Esperance.

Gisteravond gezellig de warme airco aangehad. Het werd daardoor behaaglijk binnen wat we eerder niet nodig hadden maar hier is het voor onze doen op dit moment koud buiten. De middag doorgebracht in de bieb met uploaden van foto's. Later werd dat en internet winkel omdat het systeem in de bieb de geest er aan gaf. We hebben toen wat teksten en foto's kunnen plaatsen. Video's blijft een probleem dus daar stoppen we mee. Misschien later meer vanuit Adelaide.

Woensdag 20 November vanuit Esperance, met wind en ongeveer 18 graden.

Boodschappen gedaan en de laatste foto's geplaatst. Hierna vertrokken we richting Norseman. Onderweg weer erg veel grote vrachtwagens met meerdere aanhangers. Op meerdere plaatsen enorme opslagplaatsen van graan met af en aan rijdende roadtrains. Ook veel die daarvandaan naar Esperancd reden, kennelijk omdat daar in de haven grote bulkschepen op die vracht lagen te wachten.

Wat nu opvalt is dat we onderweg geen vogels meer zien langs de weg op een enkele kraai en duif na dan. Typisch maar niet duidelijk waar dat door komt.

Dit is een streek met grote droog gevallen zoutmeren, net zoals in de buurt van Hyden. Lage bebossing en weer echt grote graanvelden daartussendoor. Norseman bleek een grotere plaats dan we verwacht hadden. Het was vroeger een stad met goudwinning maar nu met  vooral kleinschalige en kennelijk lokaal gerichte industrie. En wat ook niet onbelangrijk was. Onderweg daarheen kon het vest weer uit en opgeborgen worden. De temperatuur gaat naar net boven de 20 graden en het is minder winderig.

Donderdag 21 November 20 - 23 - 18 graden.

Vanuit Norseman vertrokken met de bedoeling om vandaag via Balladonia in Caiguna op de eerste tijdgrens te eindigen. We hebben 375 km voor de boeg.

We zijn benieuwd naar de omgeving die we tegen gaan komen. En naar de tijdzone's die we gaan tegenkomen. Vanaf hier naar Sydney moeten we drie uur vooruit in tijd.

Het eerste deel voorbij Norseman veranderd er weinig in de begroeiing, lage bossen met struikgewas. Verderop veel jong groen aan zwartgeblakerde struiken. Zo te zien groen van een jaar of 2 tot 3 oud. Daar bovenuit ook zwartgeblakerde bomen met een kruin met geelgroene bladeren. Volgens ons Riki lijken die bomen hierdoor net op stammen met daarbovenop stronkjes Broccoli. Overduidelijk restanten van bosbranden uit het recente verleden. De brede wegbergen naast de rijbanen hebben hier dus duidelijk een functie en wel zorgen voor een brandvrije buffer tussen de ene en de andere kant van de weg. Je kunt dat ook zien aan de verschillen in begroeiing aan beide zijden van de weg. Hele stukken waar wel en geen brand gewoed heeft laten een duidelijk verschil zien. Wanneer we ongeveer 25 tot 30 km voorbij Balladonia zijn beginnen de uitgestrekte vlakten met eerst grote grasvlakten tussen de spaarzaam aanwezige bomen. En op andere plaatsen is het een grote vlakte met lage struiken van hooguit een meter hoog. Dan weer en kilometers lage bebossing  met jonger groen tussen de door brand geblakerde bomen. Dan ook voor het eerst adelaars of arenden gezien die op een dode kangoeroe aan het eten waren. Later hoorden we dat het Wedge-tailed Eagles zijn. Machtige grote vogels zijn dat. Verder alleen enkele Rose's en kraaien. Geen parkieten langs deze route. Na Balladonia kwamen we ook voor het eerst en stukje weg tegen dat was aangemerkt als emergency Aristophanes. Een stukje van d highway dat bestemd is om als noodvliegveld te dienen voor de R.F.D.S. De Royal Flying Docters Service. Extra brede bermen zorgen ervoor dat de vliegtuigjes zonder obstakels langs de weg kunnen landen en opstijgen. Kun je het je voorstellen, zomaar een stukje vliegveld midden op de doorgaande rijksweg.

Omdat we al vroeg, rond 14.30 uur, in Caiguna waren, zijn we verder gereden via Madura naar Nullarbor roadhouse. Aan het einde van de dag hebben we al met al zo'n 525 km gereden. Raar maar waar maar we zitten nu ook drie kwartier verder in de tijd.

Vrijdag 22 November, 18 tot 24 graden, vanuit Nullarbor richting Eucla.

Het is winderig en licht bewolkt. Onderweg veel aangereden kangoeroes en op meerdere plaatsen daar bovenop kraaien en verschillende Wedge-tailed Eagles. Die zijn meestal alleen maar soms ook met twee of drie. Of dat dan ouders met jong zijn weet ik niet maar het leken allemaal volwassen vogels. Vaak zat er een op het kadaver en een andere op de uitkijk of in afwachting van zijn beurt in een struik of boompje vlak bij. Hoe verder we op de Nullabor plain komen hoe minder bomen totdat er alleen maar een grote vlakte is met lage struikjes. In het begin alleen richting het Zuiden, richting Oceaan, met in de verte vlak bij de kust nog lage bomen. Maar later aan beide kanten van de weg.links van de weg op een paar honderd meter een lichte heuvelrug van naar schatting 50 tot 100 meter hoog.

Bij Eucla geluncht en de laatste tomaatjes en bananen opgegeten. 12 kilometer verderop komen we aan de quarantaine controle waar we dat anders moeten inleveren. We zijn en blijven tenslotte Hollanders een zuinig nietwaar. Bij het controlepunt bleek dat alleen voor de mensen te gelden die Westwaarts gaan. Voor ons is die controle pas bij Ceduna, nog zo'n 300 km verderop.

Maar dan ga je de grens over. Je ziet het niet, je merkt het niet en dje voelt er niks van maar je bent ineens een uur en drie kwartier verder in de tijd. Bij Caiguna waren we al drie kwartier in tijd vooruit gegaan maar nu gaat het ineens wel erg snel. In plaats van 12.45 u is het ineens 14.30 uur. De dag is dan in een keer een stuk korter geworden.

Net over de grens tussen West en Zuid Australië zijn we bij de Great Australian Bight op Bunda Cliff gaan kijken en hebben we een stukje van de stille Zuidzee op foto en film vastgelegd. Hoge rotskusten met hagelwitte zandstranden met daartussen rotspartijen en zeewier. En een vlak bij de kust azuurblauwe zee met verderop de donkerblauwe oceaan. Of dat donkerkleurige nu komt doordat het dieper water is of omdat daar zoveel zeewier groeit heb ik helaas voor jullie niet gecontroleerd. Maar sowieso een prachtig gezicht.

Daarna werden de bomen een zeldzaamheid. Later bleek dat dit de treeles Nullabor region genoemd wordt. Dat is een vlake van een kleine 150 kilometer. En die naam was terecht want er was echt geen boom meer te zien zover je kon kijken.

Deze hele streek tussen Norseman en Eucla met lage bosjes en struiken is een ideale plaats voor een kunstschilder die van veelkleurige stillevens houdt. Vele kleuren, van donker naar lichtgroen met alle mogelijke schakeringen daarvan. Van licht naar donker, van roodbruin tot geelgroen, zilvergrijs en grijsgroen en zwart geblakerde bomen en struikjes met daartussen gele grassen. En daartussen stukken crèmekleurig tot wit zand en op sommige plaatsen de rode gravelgrond.

Naast de regelmatig tevoorschijn komende kraaien en Eagles gen andere vogels te zien. Net voorbij Eucla nog wel een valk gezien. Toen we bijna bij Nullarbor roadhouse waren zagen we langs de weg een dingo lopen die er razendsnel vandoor ging toen we iets verderop stopten. Een paar kilometer verderop liep er weer een rechts van de weg. Omdat we er toen op voorbereid waren hebben we die op foto en film kunnen vast leggen. Bij een van de vele uitkijkpunten nog eens genoten van die prachtige kleuren blauw van de Oceaan. Het blijft steeds weer, op dat moment mede door de sterke wind, een adembenemend gezicht. Rond 18 uur zijn we aangeland op de "camping" van dat roadhouse. Niet meer dan een kale vlakte met ophook plaatsen voor stroom.

Zaterdag 23 November 22 tot 24 graden met redelijk veel wind.

Vanuit Nullarbor via Yalatha, Nundroo en Penong naar Ceduna.

15 km voorbij Nullarbor van de weg af naar Head's Bight. Een plaats waar normaal gesproken in het geschikte seizoen walvissen gespot kunnen worden. Nu levert het een prachtig zicht op een grote baai waar de warme Leeuwin stroming uit het Noord-Westen de koude stroming ontmoet die vanuit het Oosten met de stromingen in de stille Zuidzee komen. Bij de hoge rotskusten een mooi gezicht hoe de branding hier stukloopt op de rotsen.toen we erheen reden verraste ons een vos die vanuit de. Berm verder het veld in vluchtte.

De rest van de route langs Yalatha, een nagenoeg verlaten nederzetting, Nundroo en Pening bracht geen bijzonderheden. Alleen het wisselende landschap van boomloze vlakten naar een bosrijke omgeving gaf genoeg afleiding om te blijven genieten.

Net voorbij Penong dachten we weer een Wedge-tailed gezien te hebben maar dat bleek later, bij bestudering van de folders een Little Eagles te zijn geweest. Iets kleiner en ranker van formaat met een grijs vleugeldek. Aan het einde van de middag nog enkele Rose's en Port Lincolns gezien.

In Ceduna konden we de quarantaine post zonder problemen passeren en hebben we weer telefoon. Gelijk een berichtje van Apollo dat we maandag bij een Ford garage terecht kunnen voor een grote onderhouds beurt. Dit naar aanleiding van onze klacht over startproblemen 's-morgens met een koude motor.

En Jos schrik niet maar op de camping in Ceduna werden we gebeld van Head's Bight met de mededeling dat jou video-camera daar lag. Voor de allereerste en zeker ook de laatste keer had ik die laten liggen bij de mensen van die instelling omdat we daar gezellig aan de praat waren geweest. Maar daardoor wisten zij ook waar we naartoe waren en konden laten weten dat d camera gevonden en veilig was. Nou toen zijn we maar even 300 km terug gereden naar Nullarbor. En 's-morgens de camera opgehaald en weer afgezakt naar Ceduna.

Zondag 24 November 20 - 25 - 19 graden.

Vanuit Nullarbor via Head's Bight weer naar Ceduna gereden.

We hadden al eerder gemak dat we onderweg een fietser waren tegengekomen. Dat gebeurde nu net voor Nullarbor weer een keer. Maar het moet niet gekker worden en petje af voor die man. Maar in Ceduna kwam een man te voet vanaf de rijksweg het stadje in gelopen met een trekkerstent achteer hem aan. Op z'n slippers notabene en in zwarte kimono. Het bleek een Japanner te zijn die voor fondsenwerving voor d slachtoffers van de aardbeving en tsunami in Japan een voettocht maakte van Perth naar Sydney over een afstand van 4500 km. Nogmaals petje af voor die man maar het lijkt me levensgevaarlijk langs de rijksweg.

In de middag de mails en zo bijgewerkt, het stadje verkend en geskyped.

Lekker gegeten, koffie, wijntje, uitrusten van de vele kilometers van gisteren.

Maandag 25 November. Met 20 graden begonnen en daarna werd het warmer tot 26/27 graden. Iets bewolkt en we zijn nog in Ceduna.

De camper naar de garage gebrachte en nu maar afwachten hoe laat we weer een huis hebben en verder kunnen. Nu zitten we in de camp-kitchen dit verhaal te typen en is ons Riki een boek aan het lezen.

Volgende keer weer meer.